Chrzęst raków wgryzających się w lód. Zmęczona ręka wbijająca czekan w śnieżną ścianę. Ciężki oddech, gdy z wysiłkiem podrywasz ciało, by znów przesunąć się o pół metra w górę. Jeszcze tylko 100... 50 metrów dzieli Cię od szczytu K2, jednego z najtrudniejszych ośmiotysięczników. Stojąc w oślepiającym słońcu patrzysz w dół, gdzie czeka na Ciebie namiot. Jednak by do niego dotrzeć musisz przejść przez szalejącą na najtrudniejszym odcinku śnieżycę. Czy dasz radę?
W grze K2 każdy z uczestników kieruje zespołem 2 himalaistów, którzy, rywalizując z innymi zespołami, starają się zdobyć szczyt i przetrwać do końca 18-dniowej wyprawy.
Jak to działa?
Gracze poruszają himalaistami po planszy za pomocą kart, które zagrywają co rundę. Im wyżej wejdzie dany wspinacz, tym więcej punktów zwycięstwa zdobędzie na koniec gry. Jednak w wyższych partiach gór trzeba uważać na poziom aklimatyzacji. Jeśli spadnie on poniżej 1, wyczerpany himalaista zginie i gracz nie otrzyma zdobytych  punktów. Dlatego tak ważnym elementem gry jest wybór odpowiedniej trasy, optymalne korzystanie z namiotów i zwracanie uwagi na pogodę, która w znaczący sposób wpływa na trud wędrówki na szczyt.
Himalaizm to dziwny sport, z jednej strony alpinista w czasie wspinaczki musi krok po kroku pokonywać siebie – swoje słabości, ograniczenia; z drugiej musi walczyć z górą, z pogodą.
Adam Kałuża, "Wyprawa rusza dalej"
Gra została nominowana do nagrody Gra Roku 2011, dla najlepszej gry wydanej w Polsce w 2010 roku.
K2 jako pierwsza polska gra została nominowana do nagrody Spiel des Jahres 2012